PIETA : වෛරය, ප්‍රේමයෙන් වුව අවසන් විය හැකිය!

සමාජයක් ලෙස අප ඛේදවාචකයක් අභිමුවට පැමිණ ඇත. තෙල් පෝලිම්, ගෑස් පෝලිම් වල පැය ගණන් ගෙවීමට සිදුව ඇති අතර අනිත් අතින් උද්ධමනය ඉතිහාසයේ නොවූ විරූ ලෙස ඉහළ යමින් සමාජයේ ඉහළම ස්ථරය හැර අනෙකුත් සියලුම දෙනාගේ ජීවිත අර්බුදයට යවමින් සිටී. බොහෝ සුළු හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යවසායකයන්ගේ ව්‍යාපාරයන් බිඳවැටෙමින් පවතී. නමුත් සමාජයම මේ ලෙසින් අර්බුදයට යමින් පවතින මොහොතක ඇතැම් මහා පරිමාණ ව්‍යාපාර රාශියක් සිය ව්‍යාපාර ඉතිහාසයේ ඉහළම ලාභය පසුගිය වසරෙහි ලබාගැනීමට සමත් වී ඇත. වසංගත තත්වයක් තුළ මාස ගණන් රට වසා දමා පැවති වාතාවරණයක මෙලෙස පෙර නොවූ විරූ ලාභ ලැබීම පුදුම සහගතය. නමුත් එම සමාගම් මොනවාද යන්න විමසා බැලුවහොත් සත්‍ය පැහැදිලිවේ. ඒ සියල්ලම පාහේ මූල්‍ය සමාගම්ය. එනම් ණය පහසුකම් වැනි විවිධ මූල්‍ය පහසුකම් ජනතාවට ලබාදෙමින් එමගින් ලාභ ලබන සමාගම්ය. තවත් සරලව ප්‍රකාශ කලහොත් කිසිදු නිෂ්පාදන කාර්්‍යයකට සම්බන්ධ නොවී මුදල් පොළියට ලබාදී පොහොසත් වන සමාගම්ය.

එම මූල්‍ය සමාගම්වල ලාභය ඉහළ යාමේ රහස කුමක්ද? ඉතා සරලව වසංගතය ඇතුලු මතුවූ අර්බුදය හමුවේ බොහෝ සුලු හා මධ්‍යපරිමාණ ව්‍යවසායකයන් ඇතුළු පිරිස්වල ආදායම් අහිමිවීම හෝ පහළ වැටීම සිදු විය. ඔවුන් රැක ගැනීමට කිසිදු වැඩපිළිවෙළක් ආණ්ඩුව වෙත නොවීය. මේ බොහෝ දෙනෙක් මූල්‍ය ආයතන වෙතින් ලබාගත් ණය මගින් තම මූලික ප්‍රාග්ධන අව්‍යයතාවයන් පියවාගත් අයය. නැතිනම් කල්බදු පහසුකමක් මගින් තමන්ට අවශ්‍ය වාහන හා යන්ත්‍ර සූත්‍ර ලබාගත් පිරිස්ය. බලාපොරොත්තු නොවූ ලෙස සිය ආදායම් අහිමිවීමත් සමග අදාල මූල්‍ය සමාගම් වෙත ගෙවිය යුතු මූල්‍ය වාරික ගෙවා ගත නොහැකි තත්වයකට ඔවුන් ඇද වැටුණි. එතැන් පටන් මූල්‍ය සමාගම් වල දඩයම ඇරඹෙයි. වාරික ගෙවාගත නොහැකිව හිරවන විට ඔවුන් පොළී මත පොළී අයකරන්නට ගන්නා අතර කිසිදු නිසි දැනුවත් කිරීමකින් තොරව අත්සන් ලබාගන්නා ඉංග්‍රීසි භාෂවෙන් සකස්කර ඇති ගිවිසුම් මගින් ගණුදෙනුකරුවන් උගුලකට හසුකරන අතර එයින් ගැලවීමට උත්සාහ කරන්න, කරන්න තව තවත් එම උගුලෙහිම පැටලෙන්නට සිදුවෙයි.

සියලුම නීතීන් සකස්වී ඇත්තේ අදාල සමාගම්වල වාසියට වන අතර සිය දිවි නසාගැනීම් ඇතුළු බොහෝ ඛේදවාචකයන්ට මෙම තත්වය හේතුවී ඇත. මෙහිම තවත් දිගුවක් වන ක්ෂුද්‍ර මූල්‍ය ණය සම්බන්ධ වාතාවරණය ඛේදවාචකයකි. එම මූල්‍ය ආයතන පසුගිය කාල සීමාවේ ඉපැයූ අධිකතර ලාභයේ රහස එයය. හාස්‍ය නම් එලෙස නවක ව්‍යවසායකයන්ගේ විනාශයේ අඳෝනා මැද ධනය උපයන එම ආයතන හිමිකරුවන් තරුණයන්ට දියුණු වන ආකාරය ගැන දේශන පැවැත්වීමයි. “සීසර්ලා” යනුවෙන් ව්‍යවහාරයේ අප හදුන්වන මූල්‍ය ආයතන හා සම්බන්ධව කටයුතු කරන මැරවර කල්ලි ගැන අප දනිමු. වාරික ගෙවා ගැනීමට නොහැකිවූ වාහන ආදිය හිමිකරුවන්ගෙන් පැහැර ගැනීම ඔවුන්ගේ රාජකාරියයි. නමුත් ඔබ උකසට තබන්නේ දේපළ යාන වාහන නොවී ඔබේ ජීවිතය නම්, වාරික ගෙවා ගැනීමට නොහැකිවූ විට ඔවුන් පැහැර ගන්නේ කුමක්ද? දැවැන්ත මූල්‍ය සමාගමක එවැනි කුලී මැරවරයෙකුගේ ජීවිතය වෙත එබී බලන Kim Ki-duk ගේ 18 වන සිනමා නිර්මාණයයි .

දකුණු කොරියාවේ කාර්මික නගරයක් පසුබිමේ චිත්‍රපටය දිගහැරෙන අතර පෙර අප මෙරට පිලිබඳ සාකච්ඡා කළ ආකාරයටම කුඩා ව්‍යාපාර ආරම්භ කිරීමට මූල්‍ය ආයතනයන්ගෙන් ණය ලබාගෙන එම ණය ගෙවා ගැනීමට නොහැකිවූ කුඩා නිෂ්පාදකයන් අපට හමුවෙයි. නිදහස් සෞඛ්‍ය සේවය නොමැතිවීමේ ඛේදවාචකයද මෙහිදී අපට දැකගත හැකිවන අතර සියලු දෙනාටම සෞඛ්‍ය රක්ෂණාවරණයන් පවතී. මෙහිදී අප කථානායකයා වන  Lee Gang-doගේ රැකියාව වන්නේ එලෙස වාරික ගෙවා ගැනීමට නොහැකිවූ අය සොයා ගොස් ඔවුන්ගේ අතපය කඩා ඔවුන් ආබාධිතයින් බවට පත්කිරීමයි. ඉන්පසු එම අයගේ රක්ෂණයෙන් ලැබෙන වන්දිය ලබාගෙන අදාල මූල්‍ය සමාගම් ණය පියවා ගනී.

Lee Gang-do යනු කිසිදු සංවේදීතාවයක් නොමැති චරිතයක් ලෙස ගොඩනැගෙයි. ණයකරුවන් තමන් ආබාධිත තත්වයට 

පත්නොකරන ලෙස ඔහුගෙන් යදිමින් හඬා වැටෙන විට ඒ කිසිවක් ගැන මඳකුදු සංවේදී නොවී තම ලැයිස්තුවේ සිටින එකින් එක පුද්ගලයන් ආබාධිත තත්වයට පත්කිරීමට මොහු කටයුතු කරයි. එක් වරක ඔහු ණය නොගෙවූ තැනැත්තෙක් අබාධිත කිරීමට යන විට  එම තැනැත්තා සිය දිවි නසාගෙන තිබෙන අතර ඔහු ඔහුගේ නිවසට යන විට මහළු මව පමණක් සිටින අතර ණය හිලව්වට ගැනීමට කිසිවක් නොමැති බව  ඔහු වටහා ගනී. අවසන ඔහු නිවසින් පිටව එන්නේ නිවසේ සුරතලයට ඇතිකරන ලද හාවා මස් පිණිස රැගෙනය. එලෙස ප්‍රේක්ෂකයාගේ සිතෙහි සතුරෙකු නැත්නම් නරුමයෙකු ලෙස ස්ථානගතව ආරම්භවී චිත්‍රපටය පුරාවට අප එම චරිතය සමග ජීවත්වන අතර අවසානය වන විට ඔහු ගැන මහත් අනුකම්පාවක් අප වෙත හටගැනෙයි. 

කිසිවකු උපතින් අපාධකරුවකු නොවන අතර ඔවුන් සමාජය විසින් අපරාධකරුවන් බවට පත්කර නැවත සමාජයම ඔවුන් අරාධකරුවන් ලෙස හංවඩු ගසයි. Lee Gang-do ට කිසිදා පවුලක් හෝ එවැනි සමීප මානව සබදතාවයක් තිබී නොමැත. ඔහුගේ සංවේදී පැතිකඩ මතුවන්නේ ඔහුව උපන් අවස්ථාවේදී අතහැර දමන ලද බවත් තමන් ඔහුගේ මව බවත් පවසමින් Jang Mi-seon නම් කාන්තාව පැමිණීමත් සමගය. ප්‍රථමයෙන් ඇයව ප්‍රතික්ෂේප කරන ඔහු පසුව ඇය තම මව ලෙසින් භාරගනී. ඔහු මව සමග කුඩා දරුවෙකු මෙන් වෙළඳපොළ සංචාරය කරන අතර කුඩා ළමුන් කරන තමන්ට ජීවිතේ මගහැරනු දේවල් ඔහු විසින් කරයි. එම අමානුෂික ඝාතකයා තුළ අහිංසක කුඩා දරුවෙකු අපට හමුවීමට සළස්වයි.

නමුත් සැබෑ ලෙසම ඇය ඔහු විසින් ආබාධිත තත්වයට පත්කොට එම වේදනාවෙන් සියදිවි නසාගත් තරුණයෙකුගේ මවයි. ඇය මොහුට සමීප වන්නේ තමන්ගේ සමීපතයෙකු අහිමිවීමේ වේදනාව ඔහු වෙතත් ලබාදීමටයි. නමුත් චිත්‍රපටය අවසානය වන විට ඇය තම පුත්‍රයාගේ මරණයට වගකිව යුතු මිනිසාට අනුකම්පා කරන්නට පටන් ගන්නා අතර ඊට සමාන්තරව ප්‍රේක්ෂකයා තුළත් එම හැඟීම ඇතිවෙයි. ඇය තමන්ව ඔහු විසින් ආබාධිත කළ තැනැත්තෙක් පැහැරගෙන ගොස් ඝාතනය කරන ආකාරයෙන් සිදුවීම් පෙළගස්වා අතුරුදහන් වන අතර තම ලේඛනයේ සිටින තමන් ආබාධිත කළ මිනිසුන් එක් එක්කෙනා සොයා යන අතර එහිදී ආබාධිතවීමෙන් අනතුරුව ඔවුන් මුහුණ දෙන ජීවන ඛේදවාචකය අප වෙත ගෙන හැරපායි. ඇතැම් තැනක එලෙස ආබාධිතවීමෙන් පසු මිය ගොස් කුණුවෙමින් පවතින පූත්‍රයාගේ සිරුර අතනොහැර එය සමග ජීවත්වන මවක් වැනි සංවේදී සිදුවීම් හා දර්ශන ගණනාවක් චිත්‍රපටය පුරාවට අපට හමුවෙයි.

මෙම චිත්‍රපටය තුළ ගීත සටන් ජවනිකා නොමැති අතර සමාජ යථාර්තය ප්‍රේක්ෂකයා වෙත අභිමුඛ කිරීමට උත්සහ දරන අතර එය Kim Ki-duk ගේ චිත්‍රපට සම්ප්‍රදායයි. කලාත්මක අතින් ඉහළ තලයක තැබිය හැකි මෙම සිනමා නිර්මාණයට සාමාන්‍යයෙන් ප්‍රේක්ෂකයා ආකර්ෂණයට යොදා ගන්නා උපායන්ගෙන් තොරව ප්‍රේක්ෂකාගාරය තමන් වෙත බඳවා තබා ගැනීමට හැකියාව ලැබී ඇත.